هر پدر و مادری با هر خصوصیت اخلاقی، سعی دارد که بهترین روش را برای تربیت
فرزند به کار گیرد؛ اما گاه والدین طبق تربیت پیشین خود و احساسات عمل می کنند و
شیوه خود را مناسب ترین راه تربیتی می داند. با این که ممکن است عملکرد او بزرگ ترین ضربه را به شخصیت طفل وارد آورد؛ در ذیل به برخی از این شیوه های فرزند
پروری اندازه خواهد شد:
- پر توقع بودن برخی والدین، معیارهایی آرمانی برای فرزندانشان مقرر می کنند و از آن ها تواقع دارند که این معیارها را بر آورده سازند و بعضی دیگر، توقع خیلی کمی دارند و به ندرت سعی دارند رفتار فرزند را تحت تأثیر خود در آورند.
- پاسخ دهی: برخی والدین به درخواست های فرزند پاسخ می دهند. و به بحث آزاد و گفت و گو با فرزندانشان می پردازند و بعضی دیگر هم طردکننده و بی اعتنا هستند. نتیجه در مورد بالا چنین است:
1- فرزندپروری مقترانه
مناسب ترین روش فرزندپروری است که در آن والدین مقتدر، درخواستهای معقولی را، با تعیین محدودیتهایی برای کودک مشخص کرده که او باید از آن ها تبعیت کند و در این راه پایدار و جدّی هستند؛ در عین حال، صمیمیت و محبت نشان داده.
در آموزش و تربیت دینی باید بهترین زمان ها و مناسب ترین مکان ها را انتخاب کرد و هم چنین از بازی کردن با کودک کمک گرفت تا در تثبیت آموزه ها، به نتیجه دلخواه رسید.
صبورانه به نظر و دیدگاه فرزندشان گوش کرده و به مشارکت در تصمیم گیر آیین نامه تشویقی دبیرستان شهیداحمدکاظمی...
ادامه مطلبما را در سایت آیین نامه تشویقی دبیرستان شهیداحمدکاظمی دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : shahidkazemy96 بازدید : 87 تاريخ : چهارشنبه 6 دی 1396 ساعت: 0:21